Hersenen in ontwikkeling

Verbanden leggen

De hersenen van jonge kinderen zijn ontworpen om verbanden te leggen. Die van volwassen trouwens ook. Bij het leggen van deze verbanden gaat het nog wel eens mis. Er worden links gelegd die niet helemaal kloppen.

Dit kan grappig en verrassend zijn. Bij het leren van de taal kan dit bijvoorbeeld leuke vervoegingen opleveren. Niet liep, maar loopte of parikazen als meervoudsvorm van paprika’s. Of toen mijn dochter de chilisaus aanzag voor siroop met stukjes, omdat de fles vergelijkbaar was met die van de siroop en ook in de deur van de koelkast stond. Het leggen van deze verbanden in de hersenen is essentieel om de hoeveelheid aan informatie die we tot ons krijgen snel te kunnen verwerken. We hebben gewoon geen tijd om steeds alles als nieuw en uniek te bekijken en te onderzoeken en dus categoriseren de hersenen razendsnel de binnengekomen informatie.

Verantwoordelijk voor de scheiding van papa en mama?

Sommige verbanden kunnen een kind echter ernstig belemmeren. Zo kan een kind denken dat hij verantwoordelijk is voor de scheiding van zijn ouders, omdat hij vlak daarvoor gemopperd had. Of kan een kind bang zijn om te gaan slapen na een dood dier te hebben gezien, bang om ook niet meer wakker te worden. Het is dan van belang om op zoek te gaan naar de link en hier uitleg over te geven.

Meer lezen?

Van weerstand naar flexibiliteit
Ze wil niet naar het strand. “Ga maar alleen” zegt ze, “ik blijft wel thuis”. Even verrast het me. Ze vindt het strand hartstikke leuk. Ik plan zulke dingen ook voor haar en had eigenlijk een enthousiast antwoord verwacht. Ergens van binnen klinkt er een bekend stemmetje. De stem van de autoriteit.
Hersenen in ontwikkeling
De hersenen van jonge kinderen zijn ontworpen om verbanden te leggen. Die van volwassen trouwens ook. Bij het leggen van deze verbanden gaat het nog wel eens mis. Er worden links gelegd die niet helemaal kloppen.
Intensiteit en het benoemen van gevoel
"Dat doe ik ook!", reageerde een moeder verslagen na mijn uitleg over het benoemen van gevoelens bij haar kinderen. "Als mijn zoon boos is dan zeg ik dat." Op zo een moment vraag ik vaak om een voorbeeld, want meestal zit het in de details. Ze geeft een voorbeeld waarbij haar jongste zoontje had staan stampen en schreeuwen, toen ze hem vertelde dat het tijd was om uit de speeltuin te vertrekken.